Indruk maken

Deze week lukt het duidelijk niet om nog een keer ’s ochtends te gaan lopen, het is te druk op mijn werk. Op donderdag is het dan ook alweer donker als ik op weg ga voor een rondje door het dorp.
Terwijl ik op een rustig tempo koers zet naar het centrum, bedenk ik wat ik vandaag ga doen. Een tempoblokje lijkt me wel wat. Misschien eerst eentje van een kilometer doen en dan nog eentje van 3 kilometer. Ik ga in elk geval naar de rustige nieuwbouwwijk aan de andere kant van het dorp, dat is een goede plek gebleken voor dit soort trainingen.
Op een terrasje zitten wat mensen onder de heaters. Ik heb een shirt met lange mouwen aangetrokken, want het is niet echt warm. Aan de heldere hemel flonkeren sterren.
Terwijl ik door de hobbelige straatjes van Oud Borne draaf, trek ik m’n voeten goed op. Ik ken de straatjes nog steeds niet precies, maar ik kom wel altijd op het goede punt uit.
Nadat ik de rondweg overgestoken ben, start ik mijn eerste blokje. Ik ga er toch maar gelijk 3 kilometer van maken. Terwijl ik loop, krijg ik een idee voor de route en ik ren de ene straat in en de volgende weer terug. Een konijn hupt traag over een grasveld. Het is wat donker hier, terwijl het aan de andere kant van de beek goed verlicht is.
Ik heb een lekker tempo te pakken en als ik langs de rand van de wijk loop, krijg ik een kilometertijd door van 4:55. Mooi, de rest moet nu ook onder de 5 minuten blijven. Ik loop de wijk uit, zodat ik aan de goed verlichte kant van de beek verder kan. Een hardloper met een reflecterend hesje en een rood lichtje draait voor me het fietspad op. Hij lijkt een petje op te hebben, maar als ik dichterbij kom blijkt het een grote, rode koptelefoon te zijn.
Ik zit nog steeds in mijn tempo, dus ik haal de jongen in, die even opzij kijkt. Hij lijkt een paar stappen te versnellen, maar ik loop duidelijk harder. Het geeft me wel een boost om iemand in te halen, alsof ik indruk moet maken op deze mede-hardloper.
Nu draaf ik langs een nieuwbouwwijk van Hengelo. Aan het einde kan ik met een bruggetje weer naar de kant van Borne en ik duik opnieuw de wijk in om wat door de straten te kunnen zigzaggen. De tweede kilometer heb ik gemist (4:42) en de derde piept in 4:40. Even overweeg ik er 5 kilometer van te maken, maar ik vind het voorlopig wel mooi geweest en schakel een tandje terug.
Ik loop de wijk uit richting de volgende wijk. Over het fietspad komt de hardloper met de rode koptelefoon weer aan. Hij is om de wijk heengelopen, terwijl ik aan het zigzaggen was. Nu komt hij achter mij aan en mijn rustige tempo lijkt iets minder rustig te worden. Na een kilometer zet ik weer aan, nu voor één kilometer. Ik duik de volgende wijk in over een breed fietspad en al snel ben ik de hardloper achter mij kwijt.
Ik loop over een parkeerplaats, waar niets meer herinnert aan het parc fermé dat hier bijna 2 weken geleden was ingericht. Vlak voor de beruchte tunnel zit de kilometer erop in 4:44. Ik heb goed m’n best gedaan.
Het laatste stuk gaat rustig. De lichten van de overweg gaan net uit als ik eraan kom. Wat groepjes jeugd komen vanuit de richting van de sportvelden aangefietst, maar verder is het vrij stil op straat. Ik maak nog een omweg, want ik loop zo lekker.
Na precies 9 kilometer in 48:25 ben ik weer thuis.